در تاریخ سیاست لحظاتی هست که دولتها میان دو راهی مصلحت و حقیقت میایستند؛ یکسو آرامش کوتاهمدت پنهانکاری است و سوی دیگر بیقراری صداقت. اکثر دولتها اولی را برمیگزینند؛ معدودی اما دومی را و آناناند که مسیر تاریخ را تغییر میدهند.
آنچه از رهگذر جنگ پاکستان و طالبان به ما مربوط میشود اینست که طالبان اگر در این جنگ به اهداف خود برسد، به هوس گسترش سلطه خود بر سایر سرزمینهای همجوار خواهد افتاد و برای تمام کشورهای منطقه یکی پس از دیگری دردسرساز خواهد شد.
حدود شش هفته بعد از ادعای بازگشت قطعنامههای شورای امنیت علیه ایران و سه هفته بعد از مختومهشدن قطعنامه 2231، طرفهای ذیربط همچنان بر موضع خود باقی هستند.
بشنویم از صحبتهای "غضنفری" در مجلس، که در مصاحبهای خشکسالی زمین را به گناه رئیسجمهور ربط داد و گفت که این آسمان بیابر، سزای بیحجابی زنی است که گیسوانش را به باد سپرده و مردی که در برابر نوازش باد و رقص گیسو نایستاده است. و لابد این زمین تشنه، کیفر گناهانی است که در سایهسار بیعفتی دیگران روییده است.
شرایط منطقهای و بینالمللی ایجاب میکند سیاست خارجی در اسرع وقت از رکود فعلی خارج شود و ما شاهد پویایی و تحرک لازم در دستگاه خارجی که بویژه بعد از جنگ 12 روزه زمینگیر شده است، باشیم.
فعال اصلاح طلب نوشت: قرار است مجسمۀ زانو زدن والریانوس امپراتور روم شرقی -بیزانس- در مقابل شاپور اول، پادشاه ساسانی در ورودی تهران، توسط شهرداری نصب شود.
صحبت از تغییر نام خیابان شاپور به وحدت شد. بد نیست بدانید نام تالار زیبای رودکی را که یادآور شاعر ایرانی در هزار سال قبل و پیوند ما با سرزمینهای جداشده است به وحدت تغییر دادند و وقتی دیدند چه خبطی مرتکب شدهاند یک بنیاد درست کردند به نام بنیاد رودکی و تالار وحدت ذیل آن رفت!
محمد هاشمی رفسنجانی، عضو هیأت مؤسس حزب کارگزاران سازندگی، میگوید در شرایط فعلی کشور، اکثریت مردم درگیر معیشت و مسائل اقتصادیاند و برایشان منازعات سیاسی گروهها اهمیت ندارد. او تأکید کرد که فعالان سیاسی باید کنار مردم باشند نه در جایگاهی بالاتر از آنها و جامعه امروز حتی تحمل «یک درصد اختلاف سیاسی» را ندارد.
روز دوشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۴، صحنه سیاست ایران شاهد دو رویداد موازی و پرمعنا بود که همچون آینهای، شکاف عمیق ایدئولوژیک و جناحی در کشور را بازتاب داد.