فیاض زاهد و محمد مهاجری در یادداشتی مشترک به بررسی انفجار بندر شهید رجایی پرداختند.
به تأخیر افتادن دور چهارم مذاکرات ایران و آمریکا به هر علت که باشد اختلالی در اصل مذاکره بوجود نخواهد آورد.
شاید تنها کورسوی امید، آن باشد که دونالد ترامپ از تجربه مذاکرات غیرمستقیم دولت خود با ایران درسی آموخته باشد.
مسعود پزشکیان، نخستین رئیسجمهوری است که هنوز دوره اول ریاست جمهوریاش به نیمه نرسیده طرح استیضاح پنج وزیرش مطرح و یکی از آنها ظرف کمتر از شش ماه برکنار شد.
محمود میرلوحی، که سابقه فعالیت در وزارت کشور را در کارنامه خوب ثبت کرده، درباره عملکرد استانداران دولت چهاردهم گفت: «یک سوم استانداران از همان ابتدا مشخص بود که حداقل شرایط لازم را نداشتند و بعد از گرفتن سمت هم دیدند که کار سخت است.»
از زمان تغییر دولت در مرداد ۱۴۰۳، تاکنون که نزدیک به ۸ ماه از آغاز به کار دولت چهاردهم میگذرد، درحالیکه مدام اخباری در مورد تعیین سفرای جدید ایران به ویژه در چین و روسیه مطرح میشود، هنوز سفرای ایران در این دو کشور تعیین تکلیف نشدهاند.
چرا در ایران کمتر مسئلهای را میتوان یافت که بر اساس ضوابط و تناسب میان اختیارات با مسئولیت حل شود و نیازی به دخالت بالاترها نباشد؟ چرا اغلب امور بر مدار افراد و دخالتهای آنان میچرخد و جایگاه عملی هر فرد بالاتر از ضوابط و اختیارات مصوب قانونی است؟
ماجرای بندرعباس، از آن قصههای پُر غُصهای است که از زوایای مختلف باید خواند و بازخواند. هیچ لایهای نباید از نظر دور بماند و حتی یک صفحه هم نباید ناخوانده، ورق بخورد.
به نظر اکثر کارشناسان، در بهترین شرایط برای توافق بین ایران وآمریکا قرار داریم. تردید نکنیم کسی جز ترامپ نمیتواند تصمیم به توافق گرفته و آن را اجرا کند. او هم جسارت و توانایی این کار و هم ابزارهای قانونی این مهم را در دست دارد.