چرا نسل Z تلویزیون و رسانه رسمی را کنار گذاشت؟/ از ژاپن تا ایران؛ وقتی تعادل سنت و مدرنیته سرنوشت رسانه را تعیین می‌کند

مسعودی در بخشی از این گفت‌وگو با اشاره به جوامع مختلف تأکید می‌کند که چالش شکاف نسلی و رسانه‌ای حتی در میان جوامع مسیحی و یهودی نیز وجود دارد، اما شدت آسیب‌ها زمانی افزایش می‌یابد که جامعه نتواند تعامل معناداری میان سنت و مدرنیته برقرار کند. او می‌گوید: «این تفاوت‌ها تنها مربوط به جامعه ما نیست. حتی در میان آیین مسیحیت و جوامع یهودی نیز این مسائل دیده می‌شود. فناوری‌ها بیشترین آسیب را به کشورهایی وارد می‌کنند که نتوانسته‌اند تعاملی میان سنت و مدرنیته برقرار کنند. شاید بهترین مثال ژاپن باشد؛ این کشور هنوز بر سنت‌های خود پایبند است و با وسایل مدرن، با توجه به اخلاق و فرهنگ خود فعالیت می‌کند. حتی سبک معماری ژاپن علی‌رغم همه پیشرفت‌ها بشر هنوز به نوع سنتی خود وفادار است.»

در بازنمایی وضعیت ایران، مسعودی مسئله را به سطحی عمیق‌تر می‌برد؛ جایی که نه‌تنها رسانه، بلکه فرهنگ مطالعه و مصرف آگاهی دچار ضعف ساختاری است. به گفته او، پایین بودن سرانه مطالعه، روزنامه‌نخواندن و غلبه فرهنگ شفاهی، باعث شده ابزارهای علمی افکارسنجی و تحلیل رفتار اجتماعی کارآمد نباشند. نتیجه این وضعیت، جامعه‌ای است که حتی در بزنگاه‌هایی مانند انتخابات نیز تا روزهای پایانی قابل پیش‌بینی نیست.

از نگاه این استاد ارتباطات، یکی دیگر از نشانه‌های این گسست، ماهیت رهبران فکری در ایران است؛ رهبرانی که عمدتاً ریشه در ساختارهای سنتی دارند و کمتر از دل رسانه‌های نوین و جریان‌های فکری مدرن برمی‌خیزند. همین مسئله، شکاف میان نسل جدید و رسانه‌های رسمی را عمیق‌تر کرده و باعث شده نسل Z روایت‌های جایگزین خود را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های غیررسمی جست‌وجو کند.

در مجموع، آنچه از سخنان مسعودی بازنمایی می‌شود، تصویری از رسانه‌ای است که نه به‌طور کامل سنتی مانده و نه توانسته با منطق زیست نسل جدید هم‌مسیر شود؛ رسانه‌ای معلق میان گذشته و آینده.