اندیشکده بروکینگز: روس‌ها شکست خوردند

به گزارش اندیشکده بروکینگز در مقاله ای نوشت:

مقامات ایالات متحده اکنون انتظار دارند که یک جنگ فرسایشی رخ دهد، در حالی که هیچ یک از طرفین قادر به پیشرفت نظامی قاطع نیستند. چگونگی پایان جنگ هنوز مشخص نیست.

در ۲۴ فوریه، نیروهای روسیه از شمال، از جمله از بلاروس، از جنوب از کریمه و از شرق به اوکراین حمله کردند.

محورهای متعدد حمله حاکی از آن بود که ارتش روسیه قصد داشت به سرعت پایتخت کیف را تصرف کند، دولت منتخب دموکراتیک را سرنگون کند و شاید به اندازه دو سوم شرق اوکراین را اشغال کند.

روس ها شکست خوردند. نیروهای آنها به حومه کیف رسیدند اما در پایان مارس عقب نشینی کردند. نیروی محرکه ارتش روسیه به سمت اودسا پس از سه هفته در اطراف میکولایف باتلاق شد.

در ماه مه، نیروهای روسی که به خارکف، دومین شهر بزرگ اوکراین که تنها در ۲۵ مایلی مرز روسیه قرار دارد، حمله کردند و تنها به حومه شهر وارد شدند.

ارتش روسیه سرانجام در اواسط ماه مه، زمانی که آخرین نیروهای اوکراینی پس از یک مقاومت شجاعانه تسلیم شدند، کنترل ماریوپول را به دست آورد. هفته‌ها بمباران و بمباران بی‌رویه روسیه، ماریوپل، شهری عمدتاً روسی‌زبان که تقریباً نیمی از جمعیت آن قومی روسی بودند، کاملاً ویران شده است.

پس از عقب نشینی از کیف و شمال اوکراین، نیروهای روسیه در منطقه دونباس در شرق اوکراین متمرکز شده اند. پس از شش هفته، آنها پیشرفت هایی داشته اند، اما با هزینه قابل توجهی در برابر دفاع مصمم اوکراین همراه بود .

تحلیلگران نظامی به این فکر می پردازند که آیا ارتش روسیه به زودی به یک نیروی مصرف شده و خسته از تلفات سنگین، تلفات تجهیزات زیاد، روحیه ضعیف، و تدارکات ضعیف، و ناتوان از اجرای عملیات تهاجمی بزرگ دیگر تبدیل خواهد شد ‌.

تصمیم کرملین برای اعلام نکردن بسیج کامل، جایگزینی خسارات جنگی را برای ارتش روسیه دشوار می کند. مقامات ایالات متحده می بینند که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه سرسختانه در حال حفاری است، هیچ مسیر مذاکره ای را در کوتاه مدت تشخیص نمی دهد و انتظار یک جنگ فرسایشی را دارند، در حالی که طرفین آن را کنار می گذارند، اما نمی توانند پیروزی قانع کننده ای کسب کنند.

به نظر می رسد که اوکراین از یک جهت قبلاً پیروز شده است: تقریباً هیچ کس باور نمی کند که ارتش روسیه بتواند کیف را تصرف کند و نیم تا دو سوم کشور را اشغال کند. اوکراینی ها در حال بازگشت به پایتخت هستند و زندگی در آنجا حالت عادی به خود گرفته است. هر چند جنگ به پایان برسد، یک کشور مستقل و مستقل اوکراین در نقشه اروپا باقی خواهد ماند.

فراتر از آن، پیش بینی همه چیز دشوارتر می شود. کرملین اکنون بر روی کنترل کامل دونباس متمرکز شده است، هدفی که به طور قابل توجهی از اهداف تهاجم اولیه خود کاهش یافته است. مسکو ممکن است مجبور شود هدف دونباس خود را به کنترل کامل استان لوهانسک، اما نه تمام استان دونتسک، کاهش دهد. نیروهای روسیه در جنوب اوکراین آماده سازی مواضع دفاعی را آغاز کرده اند.

نیروهای اوکراینی که توسط جریان فزاینده تسلیحات از غرب تقویت شده‌اند، ضدحمله‌های موفقیت‌آمیزی و همچنین دفاع متحرک قوی انجام داده‌اند. با این حال، انتقال از دفاع به یک ضد حمله تمام عیار با هدف بیرون راندن روس‌ها از سرزمینی که از ۲۴ فوریه اشغال کرده‌اند، چالشی سخت خواهد بود. در آن صورت، برخی از مزایایی که به نفع دفاع است، نصیب ارتش روسیه خواهد شد.

بنابراین، یک بن‌بست نظامی که ممکن است ماه‌های بیشتر ادامه یابد، محتمل‌ترین سناریو به نظر می‌رسد.

حل و فصل مذاکره یک راه برای پایان دادن به جنگ ارائه می دهد. رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، در ماه مارس آماده سازش در مورد مسائل کلیدی بود، به عنوان مثال، پیشنهاد کرد که جاه طلبی های کیف برای پیوستن به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را کنار بگذارد و بی طرفی را بپذیرد. اما همتای روسی او از امکان تضمین اوکراین بی طرف و شاید دستاوردهای دیگر استفاده نکرد.

در نگاهی به گذشته، ممکن است تبدیل به یک فرصت از دست رفته برای مسکو شود. نگرش اوکراین نسبت به مذاکره از ماه مارس سخت تر شده است. این نشان دهنده اعتماد فزاینده به توانایی های ارتش اوکراین و خشم نسبت به جنایات جنگی روسیه، مانند تخریب بی رویه ماریوپل، و جنایات در مکان هایی مانند بوچا و بورودیانکا است. خشم عمومی تقریباً به طور قطع آزادی مانور زلنسکی در بررسی امتیازات احتمالی را محدود می کند.